No span

"Ben je al druk je koffers aan het pakken?"

Het is de vraag die me de afgelopen tijd het meest gesteld is. Tot nu toe antwoordde ik iedere keer, naar waarheid, ontkennend. Mijn koffers verzamelen op dit moment nog stof in de opslagruimte. Sterker nog, ik weet nog niet eens welke koffers ik mee ga nemen, laat staan wat er precies in komt te zitten.

Misschien is het nog niet helemaal tot me doorgedrongen dat ik volgende week in Suriname hoop te zitten. Aan de andere kant ben ik misschien onbewust wel aan het oefenen voor de relaxte sfeer die in Suriname schijnt te heersen. Of dat ook echt zo is moet ik nog maar afwachten natuurlijk. Als ik de relatief korte tijd die ik in het min of meer Caraïbische land zal doorbrengen (twee maanden) afzet tegen de hoeveelheid werk die ik er moet verrichten zou het wel eens tegen kunnen vallen met dat relaxte sfeertje.

Voor wie het nog niet weten: ik ga naar Suriname voor mijn studie geschiedenis. Om meer precies te zijn ga ik in het kader van een onderzoeksseminar en hoop ik er onderzoek te doen voor mijn bachelorscriptie. En om nóg preciezer te zijn gaat dat onderzoek over verzet onder Javaanse contractarbeiders die tussen 1890 en 1930 naar Suriname kwamen.

Wat saai?

Welnee! Ontzettend interessant. In 1863 werd de slavernij afgeschaft in de Nederlandse koloniale bezittingen in de West, waaronder Suriname. Aan een verschrikkelijk, mensonterend systeem was een einde gekomen. Maar wat weinig mensen weten is dat er een systeem voor in de plaats kwam dat op sommige punten net zo verfoeilijk was. Tienduizenden mensen werden uit India (een voormalige Engelse kolonie) en Indonesië (een voormalige Nederlandse kolonie) naar Suriname verscheept om de plaats van de slaven op de plantages in te nemen. Aan een wurgcontract verbonden moesten ze tegen lage lonen hard werken om het voortbestaan van de plantages te verzekeren. Weigering om te werken werd streng gestraft! In theorie was de tewerkstelling vrijwillig, maar in de praktijk viel dat bitter tegen. Niet verwonderlijk dus dat onder de arbeiders allerlei vormen van verzet opkwamen. Op welke manieren dat verzet tot uiting kwam is het onderwerp van mijn onderzoek.

Voor het vooronderzoek heb ik al veel over Suriname gelezen, maar dat was pure theorie. De geschiedenis in de praktijk ervaren is niet rechtstreeks mogelijk, maar om me in te leven in de Surinaamse contractarbeid is het toch handig om in Suriname te zijn. Dat gaat bijna realiteit worden voor me.

Het aftellen is begonnen.

PS: 'no span' betekent 'maak je niet druk'. De 'no span'-mentaliteit hoop ik persoonlijk in Suriname te ondervinden.